لبخند بی تاوان

گاهی احساس میکنم دنیا مثل یک خواب هست و ما تمام سرنوشتمان را در خواب می بینیم

خوابی که گاه شیرین و گاه تلخ و اندوهناک هست.

و شاید وقتی روح از کالبدمان جدا شود به یک بیداری حقیقی دست می یابیم و تمام آنچه

را از سر گذرانده ایم را مرور کنیم و بابت تمام آنچه از دست رفته حسرت بخوریم!

و آنچه تجربه کرده ام اینست که گاهی تلاشمان دست و پا زدن بیهوده هست و امکان تغییر

وجود ندارد و این همان تقدیر هست که باید به آن معتقد شد تا آرامش پیدا کنیم.

و من امروز خسته از فراز و فرود سرنوشت ، در انتظار آرامشی ابدی و بی پایان روزگاررا

سپری میکنم و دلم برای یک شادی بی دلیل و یک لبخند بی تاوان می تپد.