آنچه می یافت نشود آنم آرزوست

وقتی بین انتخاب  بد و بدتر می مانی بد را انتخاب میکنی و به زنده بودنت ادامه میدهی اما زندگی نمیکنی

هر روز می میری  اما به ظاهر زنده ای

نفس می کشی اما بغض راه گلویت را بسته است

هرروز به امید معجزه ای خداخدا میکنی تا دستی از غیب براید و کاری بکند

خودت هستی و سرنوشتی که هیچ ربطی به تربیتت شخصیتت و بزرگ منشیکه به دنبالش هستی ندارد

و این بدترین نوع بردگی در جامعه ایست که خانواده محور است اما از ریشه به عادت رسیده است نه به اصالت!

دلتنگ...